نسخهنگارۀ «مستی لاهوتی و ناسوتی»، یکی از چند نگارۀ دیوان حافظ سام میرزاست که سلطان محمد، هنرمند دورۀ صفوی، آن را بربنیان بیتی از دیوان او (گرفته ساغر عشرت فرشتۀ رحمت/ ز جرعه بر رخ حور و پری گلاب زده) پرداخته است. موزۀ هنری دانشگاه هاروارد (مجموعۀ هنری فاگ، شمارۀ ثبت 1988.460.2؛ اثر را اینجا ببینید) و موزۀ متروپولیتن (شمارۀ ثبت 1988.430؛ اثر را اینجا ببینید)، بهگونهای مشترک، مالکیت این اثر را در اختیار دارند (برگرفته از توضیحات اثر در سایت موزۀ دانشگاه هاروارد). پرسشهای بیپاسخی که در جریان تبیین موقعیتها و شخصیتهای بازنموده در این اثر پیش میآید، آن را در جایگاه یکی از بحثبرانگیزترین آثار تاریخ نگارگری ایران جای داده است. از جملۀ این شخصیتها، سه نوازندۀ سویۀ چپ نگاره با چهرهها و پوششی نامتعارف است. این پژوهش با واکاوی مستندات تاریخی و دیداری، و بررسی جایگاه اجتماعی نوازندگان عصر صفوی، به تبیین شخصیتهای بازگفته میپردازد.
در مجموعۀ والترز، قرآنی از سدۀ یازدهم هجری/ هفدهم میلادی به شمارۀ ثبت 569 نگهداری میشود. مانند بیشتر نسخههای در دست، متن اثر به خط نسخ است و البته در بخشهایی، قلم محقق و توقیع نیز دیده میشود. جلد و صحافی نسخه متعلق به دورههای بعد است. تذهیب این قرآن، به شیوۀ شناختۀ دورۀ صفوی و با برتری رنگهای آبی و زرین است. سرلوحسازیها از اصول این دورۀ پیروی کرده و تاجهای بلند، بر کتیبههای مستطیلی پهن جای گرفته است. آنچه در این نسخه، با نمونههای فراگیر این دوره و پس از آن تفاوت دارد، صفحۀ افتتاح یا فاتحه است. در ادامه بیشتر این تفاوت را بررسی خواهیم کرد. برای تورق کامل این نسخه به اینجا بروید.
تصویر 1) نخستین صفحۀ نسخه یا صفحۀ عنوان
در نگارههای ایرانی، آب حضوری پررنگ دارد: گاه حوضی میان باغ؛ گاه آبگیری برای آبتنی دلدار؛ گاه دریایی متلاطم و ...
با وجود گوناگونی جلوهها، شیوۀ بازنمایی آب کمتر دیگرگون شده است. با آنکه نمیدانیم پیش از سدۀ 6 ه.ق. آب را در نقاشیهای ایرانی چگونه بازمینمودند، آثار برجایمانده از سدۀ 7 ه.ق. و پس از آن، این بازنمایی را بهروشنی نشان میدهد. از نیمۀ دوم سدۀ 8 ه.ق، رنگآمیزی آبگیرها، حوضها و جویها با نقره مورد توجه قرار گرفت؛ چندانکه در آثار سدۀ 9 ه.ق. و پس از آن، سطوح زنگارگرفتۀ نقره فراوان دیده میشود. پژوهش حاضر، کاربرد نقره در بازنمایی آب و ریشههای بروز چنین نوآوری را میکاود. این نوشتار، برپایۀ بخشی از دستاوردهای پایاننامۀ دکتری نویسنده، با نام «شیوههای دیدن و ادراک بصری در نگارگری ایرانی و علم مناظر» نگاشته شده است.
تذهیب در ایران
تاریخچه، نقوش و اصطلاحات
مریم کشمیری
بسیاری از ما کمالالدین بهزاد را میشناسیم و نسخهنگارههایش را بارها دیدهایم. دربارۀ هنرنماییهای او و نسخههایی که آراسته به قلم خیالانگیزش است، بسیار خواندهایم. گاه حتی تصاویری از آنها را در کتابها و صفحات آنلاین موزههای سراسر جهان دیدهایم. اما هیچگاه از خود پرسیدهایم، زرنگاری که همپایۀ بهزاد، نسخههایی چنین ممتاز را به ختاییها و اسلیمیها آراسته است، کیست؟
ادامه مطلب ...