گیاهان فراگیر در نقاشی ژاپن و پیوستگی آن با باورهای مردمان این سرزمین، بخش دوم

در بخش دوم از یادداشت «گیاهان فراگیر در نقاشی ژاپن و ...» به بررسی شکوفۀ گیلاس، گل‎های داوودی، صدتومانی و زنبق خواهیم پرداخت. بخش نخست را در اینجا بخوانید. 

گیاهان فراگیر در نقاشی ژاپن و پیوستگی آن با باورهای مردمان این سرزمین، بخش نخست

نگاهی کوتاه بر سیر دگرگونی‎های نقاشی ژاپن، به‎روشنی نشان می‎دهد با تمام تفاوت‎های آشکار و دگرگونی‎های سبکی و دوره‎ای پدیدآمده در این آثار، نقاشان ژاپنی، به شدت وامدار طبیعت این سرزمین بوده و الهام از آن را پایه‎ای‎ترین اصل هنرشان دانسته‎اند؛ طبیعتی که گاه اسرارآمیز و رازآلود، گاه روشن و بی‎ابهام، گاه با کمترین بیان رنگی و گاه با رنگ‎های گوناگون بر صفحه نقش می‎بندد. اینکه چرا نقاش ژاپنی مانند دیگر هنرمندان شرق دور (چین و کره)، چنان پای‎بند نمایش طبیعت است، از هدف این نوشتار کوتاه بیرون است. تنها می‎توان گفت بررسی‎ای هرچند مختصر در باورهای این مردمان، به سوالاتی از این دست، پاسخ می‎گوید.
 نقاش‎ ژاپنی، گاهِ نمایش طبیعت، مانند نقاشان دیگر کشورها، آنچه بر صفحه می‎نشاند، گیاهان بومی سرزمین‎اش است. با این تفاوت که او این گیاهان را نه از سر ذوق خویش، بلکه در پی مفاهیمی نمادین برمی‎گزیند. در ادامه دربارۀ مفاهیم برخی گیاهان فراگیر در نقاشی ژاپن (سرو، کاج، خیزران، شکوفۀ آلو، شکوۀ گیلاس، داوودی، گل صدتومانی و زنبق) سخن خواهیم گفت.